Aşktan alacaklıydık en çok
O yüzden,
Kaldırımlara yaydık ihtiraslarımız kokan satırları

Kim ne bilsindi senin ayak parmaklarının
Vücudumda nasıl güzelleştiğini?
Kim ne bilsindi aynı bardaktan içilen suyun
Midemizde ayrı yollar çizdiğini?

Kim ne bilsindi seni?

Kim ne bilsindi beni?

Sol yanağındaki ‘ben’ide anlatamadım şiirlerde
Yüreğinde kıvrılıp uyuyan ‘ben’ide…

Her aşk kendi surunu üflerken
Biz soğuk matbaa baskılarına emanet ettik
Tüm bildiklerimizi
Aşktan ne alamadıysak
Onu yaydık ikinci sınıf kuşe kâğıtlara,
Şiire batırdık
Çiğ mürekkep damlalarını
İnsan yüzlerinde içtik
Satmayan inançlarımızı…

Ama kim ne bilsindi seni
Kim ne bilsindi benim seni ne deli sevdiğimi?
Bir poşetin üzerinde alıcı arıyordu kendine hayatlarımız
Umut bozduruyorduk hayat bankasından
Her hayal kırıklığında
Yoktu cebimizde beş kuruş paramız…

Aş derdinden değil
Aşk derdinden bekledik o gün akşama kadar
Satmadı…

Bükme boynunu,
Aşktan alacaklıyız…





Elif SEZGİN