25
Yorum
36
Beğeni
0,0
Puan
1494
Okunma

Teessürlerimle ben, ayrılırken il/imden;
Canlandı hatıralar, dönerken hayalimden...
O, bitap duvarlardan dökülürken çelenler;
Annemi gördüm camda, yıkıldım melalimden!
İsyan etti hep birden, en eski çocukluğum;
İnkârı mümkün değil, belliydi ahvalimden...
Ne güllerinde nefes, ne bülbüllerde ses var;
Tükendi kelimeler, harf çıkmadı dilimden...
Viraneye dönerken yıkılan hayallerim;
Utandım, gezdirirken evladı ayalimden...
Silinir hatıralar, hafızamdan gün be gün;
İnsanlık aczi yeti, bir şey gelmez elimden...
Antalya-2015/08
TDK:
Melal: üzüntü, hüzün, can sıkıntısı…
Çelen: kâgir yapılarda ev ya da duvar saçağı…
Halil Şakir Taşçıoğlu