Ne zaman aklıma düşüversen
Keskin bıçak olup saplanırsın en derinime
Sarılırım yastığıma sana sarılırmış gibi
Düşüm olursun
Gülüşüm olursun
Yıldızları kaydırırım sanki gökyüzünden
Dağları deler Ferhat olurum pınarların yolunda
Çölleri aşar Mecnun olurum bir kuşun kanadında
Sırf kendimi avutmak için
Yalnızlığımı kalbime unutturmak için

Aslında ben
Aslında ben o bilinmezdeyim
Senden uzak
En uzaktan da uzak
Belki yakınında
Belki yanında da uzak...



Sensizliğe kör kurşunlar yağdıran o sefil
Karanlığıma düşme diye kibrit çakan o berduş
Ayaktayım
Ayaktayım da
Oysa ayaklarım yıkılmaya müsait
Tutunurum kendi dallarıma
Tutunurum da
O dallar kırılmaya müsait
Düşe kalka vardığım acı huzur
Dönüşüyor can yangınıma

Aslında ben
Aslında ben o bilinmezdeyim
Senden uzak
En uzaktan da uzak
Belki yakınında
Belki yanında da uzak...

Gözlerim aşk uçurumlarında sıra bekler gibi
Ardı sıra titreyen uzuvlarım
Sanki kendini terk etmiş bütün uyuşukluğuna
Kızmıyorum
Kızamıyorum
Kahpe şehirlerdi bizi ayrılıklara salan
Ruhen yakın
Bedenen uzak
Biçare uyanışların sebebiydi sanki
Belki de bir yerlerde kavuşmak tesellisiydi

Aslında ben
Aslında ben o bilinmezdeyim
Senden uzak
En uzaktan da uzak
Belki yakınında
Belki yanında da uzak...



Nazım UZUN