Terk ettin gittin sanma bu gönül seni af eder
Sensiz kaldım karanlıkta etrafımı sardı keder
Artık gelsen de gelmesen de söyle ne fark eder
Bende terk ettim seni viran gönlü gönlüm ne eyler

Sakın bir daha yolumdan geçerek sen düşme
Yeter artık hayatıma kazdığın mezar yeter eşme
Mezarım başında sakın durma sakın eğleşme
Bende terk ettim seni viran gönlü gönlüm ne eyler

Aldırma yolunda geçen benim tabutuma
Seni bekledim yine gelmedin her gün her cuma
Artık gelip mezarım başında Fatiha da okuma
Bende terk ettim seni viran gönlü gönlüm ne eyler

Sen şimdi git özgürce hayatını yaşa
Ben mezarda kendimle kalırım baş başa
Sen artık kendinle nasıl yaşarsan yaşa
Bende terk ettim seni viran gönlü gönlüm ne eyler

Kul Mehmet’im sevdin sevdiğin alamadın
Sevdiğinin koynunda bir gece kalamadın
Şimdi sarıldın toprağa gerçek muradını aldın
Bende terk ettim seni viran gönlü gönlüm ne eyler
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)