Her geçen gün üzerine üzerine koyarak inşa etmiştik sevgimiz.
Emek vererek,özveri göstererek bütün zorluklara inat.
Ama şimdi bakıyorum
sen yavaş yavaş duyarsızlaşıyorsun kopuk kopuk yaşıyoruz artık.
Düşünmeden edemiyorum
Neden temeli bu kadar sağlam olan sevgimizi heba ediyoruz.
Yoksa içindeki heycan bittimi sevgili ilk günlerdeki gibi atmıyormu kalbin.
Yitirdikmi yoksa hayallerimizi
karaya çarpıp su alan bir gemi gibiyiz artık.
Yalpalaya yalpalaya gidiyoruz ha battı ha batacak gibiyiz.
Hani bu sevginin değerini bilelim diyen sana ne oldu.
Ne değişti böyle birden bire.
Karanlıkta çığlık çığlığa ordan oraya uçan martılar gibiyiz farkındamısın.
Yalnızlık kol geziyor en kalabalık yerlerde
Ve ben bogazımda bir ilmek nefessiz kalıyorum sensizliğin kollarında.
Sen farkında bile değilsin aramızdaki gönül köprüsününün git gide çürüdüğünü.
Nice fırtınalara dayanır derken.
Sanki !
Ha yıkıldı yıkılacak altında kalacağız.

Metin Çalışkan