Sessiz zifiri karanlık bir geceyi böler bir çift ayak sesi.
Bir yüreğin yıllardır kapalı kapısının önünde durur.
Derin derin soluklanır.
Çalmakla çalmamak arasında gidip gelir.
Yıllardır gün ışığına açılmamış bir kalbin kapısını aşk.
Sonra üç kez yavaşça çalar kapıyı.
Kapısı çalınan kalbi taşıyan adam duymaz.
Gözleri küf tutmuş duvardaki küçük bir ışığa takılı.
Derin düşüncelerin içinde boğulurken.
Aşk sonra daha hızlı çalar kapıyı kırarcasına.
Küf tutmuş duvardaki ışığa esir olan gözlerini kurtarır adam.
Derin bir duman çeker sigarasından.
Kim o diye seslenir ama cevap gelmez.
Kapıya doğru yürür yorgun bezgin adımlarla.
Kapıyı açmaya uğraşır yıllardır güneşe açılmayan kapı açılmaz.
Tekrar sorar kim o diye.
Kapının dışından kendinden emin huzur veren bir ses.
Ben aşk diye seslenir.
Sonra devam eder konuşmaya aşk.
Hey aç kapıyi elim kolum heybem sevgi dolu
Uzun bir yoldan geldim.
Hadi al beni içeri ayazda üşütme der.
Adam istemeye istemeye kapının altından anahtarı uzatır aşka.
Aşk zorlar iter kakar bir martı çığlığını andıran sesle açılır kapı.
Adamın karanlığa alışan gözleri
Kamaşır.
Dışardan hunharca içeri giren ışıktan.
Gözlerini kısar bakar.
Aşk çok güzeldir.
Üzerinde melekleri kıskandıracak kadar güzel beyaz bir elbise.
Adam huzuru keşfeder.
Sımsıkı günışığını engellesin diye örttüğü pencereye doğru yürür.
Önce perdeyi sonra camı ardına kadar açar.
Başını dışarı uzatır derin bir nefes alır
Gözü ay ışığıyla;
Burnu taze bahar çiceklerini kokusuyla tanışır.
O adam benim hey o adam benim.
Ansızın çıkıp gelen aşksa sen...
Hoş geldin...



Metin Çalışkan