Günlüğümü açıp okuyorum ara sıra
Neler yapmış neler yazmışım diyorum
Sayfalarını çevirdikçe
Film şeridi gibi geçiyor gözlerimin önünden
Anılarım...
Bir yerde duraklıyorum
Ordan bir kapı açılıyor bana
Ben içeri giriyorum...
Uzun bir yaz akşamındayım
Müzik dinlemeyi severim ya
Tesadüf seni bana hatırlatan
Şarkı çalıyor radyoda
Hayale dalıyorum o sırada
Yanımda sen
Birbirimize bakıyoruz
Konuşmaktan çok susmayı sevdiğimi de bilirsin
Hani gözler her şeyi anlatır ya...
Senin gözlerin benim gözlerim
Benim gözlerim senin gözlerin oluyor bi ara
Dalıyoruz sonra her ikimizde
Çok uzaklara...
Bir müzik sesi geliyor
Karşımızda oturan gruptan
Şarkı söylüyorlar
Biz de katılıyoruz daha sonra onlara
Ne garip duygudur ki
Islık çalıyordu kalbim
Çünkü sen vardın
Mutluydum
Mutluydun
Mutluyduk...
....
Burada yazmayı bırakmışım
Doğru düzgün hayalimi bile anlatamamışım sana
Şimdi aklıma geldi
Neden yazmayı bırakmışım diye
Hayalimdeki gibi çalan ıslık,
Kalbim değilmiş malesef
Duyduğum ses ısrarla çalan
Telefonumun sesiymiş...

(Hayal etmek güzel şey ama kısa sürüyor işte...Olmasını istediğimiz hayaller hiçbir zaman gerçeğe dönüşmüyor.Her zaman bir sınırı var ve o sınırın ötesini geçemiyoruz malesef...)

Şuan dışarıda yağmur yağıyor
Pencere kenarına oturmuş dışarıyı seyrediyorum
Elimde telefonum
Gözlerimde yaş
Yanımda da bana verdiğin gül
Baktıkça beni hatırlarsın demiştin
Baktıkça içim acıyor ama...
Senin aramanı bekliyorum
Biliyorum hayal ettiğim gerçeğe dönüşmeyecek yine
Kalbim ıslık çalmayacak
Ama hayal etmekten de kendimi alamıyorum
Bekliyorum işte
Nereye kadar bekleyeceksem artık seni....