10
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2696
Okunma

Kaç zaman sonra,
Dün yine ağladım senin için.
Sana mı ağlıyorum yoksa kendime mi bilmiyorum,
Yok,aslında kendime ağlıyorum.
Aşkta aciz olan Ben’e ağlıyorum,
Ve acıyorum kendime...
Gündüzlerimden arta kalan sevgimi biriktirip,
Gecelerime saklıyorum seni,
Kimse görmesin,
Bilmesin diye...
Yokluğun ilk kez,
Bu şiiri yazarken,
Bu kadar çok acıttı içimi.
Yutkunamadım.
Hani derler ya burnumun direği sızladı diye,
Aynen öyle oldu.
Burnumun direği sızladı...
Resmine baktım saatlerce,
Hasret giderdim,öptüm...
Bazen,seni anlatıyorum geceye,
Çok abarttığımı düşünüyor.
Değer mi diyor?
Göz yaşlarına,değer mi?
Sen burdao orda,
Yokluğunda neler yapıyordur kimbilir,
Belki de şuan aklında bile değilsindir,diyor.
İnanmıyorum dediklerine sevgili.
İnanmıyorum.
Ve artık anlatmayacağım seni geceye,
Konuşmayacağım onunla...
Öyle biri değilsin biliyorum.
Ama yine de korkuyorum.
Avuçlarımın arasından kayıp gider de,
Tutamazsam seni diye çok korkuyorum işte.
Gözden uzak olan gönülden de uzak olur sözünü
Dile getirmek bile istemiyorum.
Ve zamana inat,geceye inat,
Ben sana geleceğim günü bekliyorum sevgili,
Kendime ve sana söz verdim ben,
Geleğim yanına...
Ve ne olur sevgili,
Yokluğumda aldatma,
Ne beni,
Ne de kendini...
Bu gece konuşmadım ya geceyle,
Seni sana şikayet ettim duydun mu beni?...
--15 MART 2009--