karadeniz tınısında masallar dinledi çocukluğum
azgın suların karası kadar derin gözlerine sevda bulaştı
tokluğun sınıfta kaldığı dönemlerde doğmuş ömrümün yaprağı
açlığın zeytin tanesinde saklı son lezzet tadında ömrüm gibi


ben mavi evin haylaz çocuğu tok evin aç kedisi
nenem öyle derdi lakin sırça camların kestiği yerden açlığım kanardı


uzaklara ait ne varsa yamalı boğçaya tıktım
nenemden bilirim arşınladığı yolları yama yapardı ömrü
kocaman derdi kızınca dili
yüreği ise ömrümün bereketi derdi usulcacık


ben mavi evin haylaz çocuğu tok evin aç kedisi
türkülere izmarit söndüren zeycan canımın yaraları kanar yine


birlikte en son dinledğimiz şarkıyı dinledim bu gece
hüzünlü karadeniz tınısı kadar yakıcı
kıvrak ritmik şarkı kadar heyecanlı
haylazlığımın kararan mavisi kadar gerçek
ve nenem kadar fedakar sevdalarla sana geldim
ki uykuya hasret gecenin gözlerinden öpmeye geldim nenem sar canımın yaralarını


Mahmudiye Düzkaya