Dalarken sonsuz düşünceler
Bir yandan ölü mevsimler
Ufkun görüntüsünü yok eden gözümden
İnsanötesi bir sessizlik
Ve.. Bensiz kalan gözlerim
Güzellikten anlamaz birinin çizdiği resimde
Geçiyorlar insanlar belkide elele
Gözümün önünden



Bulutları kıskanıyorum her şeyi
Görüyorlar üstümüzden
Bu güneş hatta kuşlar gök gürültüsü
Sabırsız bir yağmur özlemi içinde
Köylü yurttaş pencere önünde
Düşmekte olan damlalar arasından
Işığını gönderiyor yıldızlar kümesine




Ali cengiz oyunu mu bu
Hilafet çoktan kalktı sanıyordum
Yapraklar arasından hışırtısı bir fısıltı
Kör bir orman karanlığında düşünceler
Yeşil çimenleri ayaklar altında ezerken
Sistemin genel kurulu ölüm
Zaten ölümlü ölümün intikalinde
Sınırlarda cirit atıyor elalem




Heyhat! Ölçerim o sonsuz sessizliğinden sonra
Patlayan öfkelerin şiddetli depremin sonunda
Yerle bir eder her yeri
Güller goncalar bilmez kızılken çiçeği
Düşmanıdır ışığın dere tepe aşarak
Üstüne indiği yüz rengi atmış bir soyguncunun




Köy evlerinin önünde duyarım
Atar genç çocukların kalbi ne umutla arzuyla
Ey aşk uçup gittin yüreğimden uzaklara
İzlerken ıssız manzarayı taş keser kalbim
Oda yaz rüyalarının başıboş
Amaçsız gezinen bir genç kızın bakışlarıydı ki
Çoktan serseri mayınlarında elinde patladı



Azalmaz sevgimiz tükenmez belkide
Bitmez anılarlamız
Gökten koparak düşen yıldızlardan
Ve eğer uyandırmıyorsa seni
Yaşamın güzelliği insan unutur kendini ayrımında olmaz
Yaşarken ölen binlerce ölü gözlü insan
Ve sabah serinliğinde ışığını kaybetmiş olmanın hüznü
Ölen bir insandan daha tehlikelidir ki
Ölmeden düşler ölümü..




...İsterdim ki insanlar yaşamanın ve hayatın güzelliklerinin, yok olmadan farkına varabilsin...

Nurten Ak Aygen
16.08.2015