22
Yorum
37
Beğeni
0,0
Puan
3666
Okunma
" Şehvetin " aşk makyajına!
Efsunkâr câzibeyle kurulan tuzaklara
Söyle! Nasıl düşüyor o tertemiz duygular?
Anlatması ayrı dert, yazması daha zor ya;
Gel susma! Sustuğunda tersyüz olur âlemim
Yaz ki, bir lahza olsun hafiflesin elemim
Vazgeç bu inadından hadi gel yaz kalemim!
Bir seyir sürecinde uyanıp tüm uykular
Ferasetli bakışla dokunsun uzaklara.
Ona gıpta edenler “ gönül “ dedi, “ aşk “ saydı
Tarihte ilk ihanet en mâsumca anıldı
Düşüp de boğulurken damlada koca derya;
Sadâkat yok edildi, bölünüp şerha şerha!
Duvarları çınlattı dişi, müfteri sayha
Gayene, ithamına lânet olsun Züleyhâ!
Sırttan yırtılan gömlek önden miydi sanıldı?
Ya o mel’un zindandan Yusuf hiç çıkmasaydı?
Ya, cellat baltasından süzülseydi bir iffet?
Vuslat denilen safha nerde sürüklenirdi?
Kimi güldürecekti, kime gülerdi hulya? ;
Yine aynı terâne zînet gibi boyunda
Eller ayrı şakakta, hayâl ayrı koyunda
Gönül, köçek misâli raks eder her oyunda
Hangi güç bu vebâli kaldırıp, yüklenirdi? ;
Benliği zehirlerken sınır tanımaz şehvet!
O menfur muradına lânet olsun Züleyhâ!
En muhkem kaleleri nasıl hana döndürdün!
Ya küflü duvarlarda Yusuf’a çıksa rüya ?
Ya o mübarek baştan tane yutsaydı kuşlar?
Soluk aldırır mıydı Kenan’daki yokuşlar?;
Teselli bulmasaydı Yakubî; aç âgûşlar!
Sevda! Dedin, o nurun; onurunu söndürdün
Hırs yüklü feryadına lânet olsun Züleyhâ!
Bir model inşa ettin; tüm dengeler değişti
Akıl yürek hattında fırtınalar kopardın
En süflî isteklere mâzeret biçtin gûya;
İlâhî bir ilhamı nasıl da sulandırdın!
Aile mefhumunu çamura bulandırdın
Namusu, düşmanının dilinde dolandırdın
Riyakâr denklemlerin paydasında sen vardın! ;
Vallahi, bu pişkinlik tutkuya baş eğişti!
Süslü içtihadına lânet olsun Züleyhâ!
Aldatmanın adı aşk, aşksa sefil sayende
Kirletenin kiriyle kıyam ederken dünya;
İslâm’ın Afrodit’i (!) kendini aştı bugün
Oturtulduğun taht’a Olimpos şaştı bugün
..Ve, seninle hesabım sanki savaştı bugün!
Yerin dibine batsın misyonun da, pâyen de!
Bir kez daha adına lânet olsun Züleyhâ!...
Cevap Yaz