ne zaman sayfana gelsem
yıllar önce içime gömdüklerimi anımsıyor gibiyim..
üstünü örttüğüm ama bir turlu örtbas edemedigim gunahlarım
seni tanıyor olacak kadar sanslıydım
ve seni kaybedecek kadar sanssız
gecen bayram yazamadıgım izin üzgünüm
aklımdan cıktıysan namerdim
gelip bir buket cicek bırakamadım belki mezarına ama
bilirsin beni
yapamadıklarımı yazabilecek kadar cesurum hala
cok konusup cabuk susacak kadar korkak...
hala aklı basında bir adam gibi her sabah kalkıp işe gidişlerim
ve yüzüne guluşlerim insanların
kanatırken icime, içimdeki yaraları
simdi sayfana gelip bir kösesine yazıyor olmak ne buyuk bahtiyarlık
okuyorsun dimi hala
kimbilir belki de duymussundur
gecenin bir yarısı uyanıp
nasıl seni sayıkladıgımı..
bir turlu kapanmasın diyemi yaraları
ortasından kırılır kalbe saplanan ok
ve icinde kalır bir parcası
gecen her yıl derine iner
büyür ha büyür acısı....