bir umut filizlendi içimde ansızın
uyan ey ruhum
kalk ayağa bedenim
yürüyün ayaklarım
ellerim bul bana yazılmış tüm defterlerimi
düşün aklım düşün!
hayaller ile dolu olan maziyi


dokunma ellerim
kabuk bağlamışken yaralarıma
bakma gözlerim
beni içine çeken kül yığınlarıma


buldun mu ellerim karalanmış defterlerimi
hadi şimdi çıkar içinden küflenmiş hayallerimi
dokun onlara ellerim
düşün aklım onları derince
ve çıkar fotoğraf albümlerimi tozlu raflardan
uzun uzun bak gözlerim
tebessüm ettiğin resimlere
ve ırak olmadığını gör!
tebessümünün yarından


artık vakit yoktur
bir güneş ki
sonsuzluğa doğmayan
bir yağmur ki rahmet ve bereketle
sonsuzluğa yağmayan
bir rüzgar ki anne şefkatiyle
sonsuzluğa esmeyen
ve bir kalp ki ölümlü
ebede atmayan


bekleme lüksün yok
fütursuzca geçer zaman
filizlenmiş bu umuduma
şefkatle iyi davran


koru kolla onu
gitme bilmediğin topraklara
ansızın batma
karamsarlığın karanlık bataklığında


nice ümit yoksulu insanlar çıkacak karşına
zihnine saplanacaklar, hayallerinin kırıklıklarıyla


yutmaya çalışacaklar umudunu
bir kara delik misali
işte o gün
seni yolundan alıkoyan kimseye inanma!