özgürlüğü çiz
üstünü değil
altını çiz

üşüdükçe çözüyor saçlarını şıpıdık terlikli kız
kirpiği değdikçe kirpiğine çıkıp geliyor
önceki günden kalma ses gözbebeklerinin içinden geçip oturuyor yüreğine
cumartesi oluyor dökülüyor filenin tellerinden üveyik
ağlama girmesin gerçekle hayal arasına
karanlık

bazen bi kerede anlatamıyorum ama çoğu kez
anlamıyorum da bi seferde neden geçer bi çırpıda yaz günleri
kalem mi biter güneş mi
işte sol kapakçıktan başladı isyan döküldü sokağa
felekten çalınmış bi yığın dün


küçük küçük ölür insanlar anladım dedim
büyük öldüğünde yadsımasın diye elbet


sana kendi taklidimi yaparak büyüdüm hep
komiktim aslında gülmedin
zonklaya zonklaya açtırdım derin çatlaklar oluştu yanaklarımda
seyirmedim
öldürdüğüm her doğru gerçekti acıtmasından bildim
katıla katıla güldüm

şimdi tütün gibi çiğniyorum adımı ağzımda
suratımı buruşturuyorum
kağıtları buruşturuyorum
çamdan kavaktan türküler buruşturuyorum
çürümüş kavlamış lime lime

her uçurum bekler kendi bedenini
sıralıdır ölüm aksamaz
davran acı kalma kınında
hani ikircikler içinde karışmıştı ya
kan buluta bulut kana
soluk soluğa
bu gün hepsi tek nevha

herhangi bi yerdeyim
yanıbaşımda terleye terleye büyüyen diken
altında patika
seğirtip aksa üç beş söz
gideri yok
sonsuzluk diye bir şey de

öyle kanakalmışım
dalından koparsam mı şu nazenin başımı
aklı ermeden levhi kaleme
kevsere ve şaraba
ve şürekaya cümle

bahtsızlık olur







teşekkür ederim...saygıyla...