dağılmış bulutları toplayan rüzgar
emir kulusun emir kulusun


seyrü seherdeyim
minarenin dallarına konan kuşlar
yumuşlar kanatlarını ezanla

ey allah
çok zamandır uyurgezerim
eyvallah
uyansam artık toprak kokulu bi nisanla
ne pınar ne karla
yusam yüzümü illa duayla duayla


bi akşam
hatta uzun sus akşamlarından bi akşam
gölgelerimizi bölüşmüştük
ateşte közköze gelmiştik bi
yoklamıştık kavgalarımızı ikimizde mağlup
bütün sanrılarımızı kurt bağlamış
hele bi yaz gelsin
hele bi kış gelsin
hele bi kuş gelsin hatta
alalım tarihi kalıntılarımızı vurmaktan nasırlaşmış ayalarımıza
şükür ölmedik bu gün
ısınamadıkta günlerimize
kıran düştü
kıran düştü yazık

oysa yekün tutulmuş kil bi tablet kadar bile ederimiz yok

eski bi tirenin dalgalı saçlarında şimdicek elim
ki kitap duvarlarında en çok o resmedilmiştir
elim değil sanki kırlangıç sürüsü
değil yel değirmeni
öğüten dağları tepeleri
al şu şiiri bi de kuyruğundan yak
kalın kalın harfler at içerisine
havada ağır yalnızık kokusu
türküye ne hacet ruzigar en yüreklicesi