İnsan ölür
Adları tekrarlanır
Gül kurur
Kara sabanla sürülür zaman



Şafak söksün bekledim
Bütün balonlar sönük
Gözlerim şiş
Gökyüzü maviydi hala



İnsanlar ölüyor
Toprağa karışıyor



Ardından ağlıyor insanlar
Yiyip içiyor
Konuşuyor
Dua okuyor
Bitiriyor
Konuşmak yasak



Bir kurbağa geliyor
Başında yapraktan baş örtüsünü takıp
Baş sağlığına
İnsanlar gülüyor top yekün



Dağlar ölüyor
Bombalarla
Tüfekler patlıyor
Karıncalar ölüyor
Yılanlar çıyanlar ölüyor
İnsanlar gülüyor
Dağlar titriyor
Kederinden
Gece ağlıyor kızıla boyanmış
Kıtalar değişiyor
İnsanoğlu yine gülüyor.


II

Sevmek zaman
ateş ve suyun
Öyküsünde
Yaşam can çekişiyor
Kuru otlarda
Ateşle küle dönüyor



Bir yağmur yağıyor
Kara günlerden
Kara bulutlardan
Rüzgarlarla
Sürükleniyor
Sarı çiçeklerden
Polenler
Yağmur yağıyor
Gökyüzü ağlıyor
Toprak gülüyor
Yeşil çimenler patlıyor
Güneş gülüyor
Her sabah



Pulluklar geziyor
Toprakta insanlar gülüyor
Ateş çemberinden
Çıkan topraklarda
Pulluklar geziyor
Gözyaşları üzerinde
İnsanoğlu
Ah! İnsanoğlu
Yedi kat kabuklu
Bir dünya gibi



Aldırmadan
Sevişiyor
Aldırmadan
Kıpıştırıyor gözlerini
Kınanmış
Eziyor birbirini
Ölüm üstünden prim mi bu
Gülüyor insanoğlu
Ne kadar arsız..


Nurten Ak Aygen
12.08.2015