ilk piyesinde tüfek dedi La Fontaine şu duvarda durmalı
ve az önce konuştuğum ihtiyar örümcek tetiği çekmeli
ön sıralardaki kralın şakağına
sonra hep beraber okyanuslar geçmeliyiz
dişlerini savaşta kaybetmiş
kabuğu kurşun sıyrıklı bir kaplumbağanın sırtında
peşimizde iz bırakmadan
ışıkları söndürdü ağustos böcekleri
karıncalar ağızlarını dikti sarmaşıklarla insanların birer birer
kralın son sözü
Autant de têtes, autant d’avis M.Ö 300


ki tank paletleri hiçbir çiçeği ezmemişti daha
insanlık apoletlerini
gaz lambasının titreyen ışığında
omuzlarıma yamarken anam
ılımlı Nazi söylemleri frekanslara karışırken trt radyosunda
satışa çıkmamıştı daha ipekten cübbeler
görülmemişti hiçbir celse
inmemişti tokmak kesin karar hükmünde
pirince ambargo geldiğinde mebuslar demokrasi kusmaya başlamıştı
ceylan derisi koltuklara mecliste
anama seçme hakkı çoktan verilmişti
Almanya’ya nasyonel sosyalist rejim
İtalya’ya faşist rejim
eski bir zamandı 1943


vururken Japon kıyılarına
dionysos’un ağzından taşan şarap
göğe yükselen balıkların parlak pullarıyla uysal bir mektuba
vasiyetini çoktan yazmıştır Tanrı;
ihtişamlı ruhlarınıza birer mezardır sulak topraklardan hasat ettiğiniz pirinç taneleri
Lahit’ler ve derin boşluklar
açtığınız yaralardır yeryüzüne
ki yaşadığınız toprak mabedlerimdir bulutların üzerinde
ufalanan ve düşen üzerinize


bütün oltalar gökyüzüne atılır zamanından evvel ölenlerin ruhları için.