Yirmi, otuz derken… Ne bu telaşım
Geriye ne kaldı? Kırk dokuz yaşım!
Yolum kelâm oldu, kalem yoldaşım
Şiirdi… Masaldı… Kırk dokuz yaşım.

Baba ocağında ana sevgisi
Koynunda büyüttü hayat ninnisi
Dilinde sevdanın yanık ezgisi
Hayallere saldı kırk dokuz yaşım.

Mevla’ya uzanan yıllar basamak
Bir aşktır bedende canı taşımak
Eşimle dostumla zevktir yaşamak
Verdikçe çoğaldı kırk dokuz yaşım.

Bildiğim bilmişim deryada damla
Gururu okşarım aksisedamla!
Bilmem ne edersin sen bu adamla
Delilik yasaldı kırk dokuz yaşım!

Küpünde şarabı, tadı bir buruk!
Havalar elemli, bakışlar donuk!
Gördüğün âlemin cümlesi konuk
Doldukça boşaldı kırk dokuz yaşım!

Yaşadım ömrümce hayata sargın
Olmadım kendime, kimseye dargın
Seneler geçtikçe büyüdü yangın
Yandıkça sağaldı kırk dokuz yaşım!

Geçen şu zamana elmişim gibi!
Kabuğu yenice delmişim gibi!
Daha dün dünyaya gelmişim gibi!
Uzadı kısaldı kırk dokuz yaşım!

Akreple yelkovan zamanı kovar
Ne vakit dur desem başından savar
Çok şükür! Gönlüm tok gönlüm ümitvar
Yıl sade yaş aldı kırk dokuz yaşım!

05 08 2015
Salih ERDEM