Tümlenmemiş, titrek hecelerin kırıntısında
Soluklandığım o devrik zamanlarda
Ne varsa hâsıl olan
Yekpare döşediğim yeni tümceler
Sevginin asil kılındığı
Mubah yine de sevmeler.

Asrın telafisiz ve yordanası hükümlerinde
Uzak kaldığım evrenin
Kuytulardaki gizemi,
Ben kadar sefil tüm gitmeler
Sözcüklerin kısır döngüsünde
Hicap etmesem de
Sevmekten alıkoyamazken ırgat düşlerin
Kıyısında soluklanmak yine düştü payıma,
Kâfir istemleri nefsin mi bu denli
Bedeni payidar kılan,
Ne gam oysa ne gam…

Başımı dayadığım dev çınarın gölgesinde
İstiflediğim acılar devinirken
Ne yanılgı benimki
Sanmıştım ki ramak kalmıştı mutlu sona.
Özgürlük nedir sence
Aldatmasam da kendimi
Bilirim en derinden
Kırık kanadım ezelden beri
İmgeler seğirtirken mizacımı yıkan ve
Yıkayan ölü cümleleri
Akıttığım yaşların nezdinde kendimi
Alıkoyamadığım her sahne
Yaşanan ne çok ikilem
Müdahil olmasam da
Kapanacak birazdan son perde.

Takılı kalmışım düne oysa,
O telaşlı küçük kızın
Dilinden düşürmediği son tümcenin nezdinde
Sırra kadem basmış olmalı mutluluk,
Heyhat,
Pare pare yanmaksa
Biçilen ceza mı
Yalanım yok
Başım gözüm üstüne
Varsın yarım kalsın bir yanım
Kabulümdür neyse görülen reva.