"Bacım ne diyeyim
Biziz bu dünyanın ahvali perişanlığı
Daha fazla bastırma kanayan yarama
Öldürüyor bu mevsimsiz ayaz
Ciğer söken figanlar." Dedi.





Kırmızıydı toprak avuçlarımda
Kan ve kilden bir gül damlıyordu parmak aralarım dan
Sildikçe çoğalıyor
Çoğaldıkça izi kalan çocuk kokuyordu ellerim

Uzun zamandır
Ne zehir zıkkım günler içiyorsun kadın.
Ağıtlar emziriyorsun.
Sağ memende minik serçeni
Sol memende aç gözlü ölümü doyuruyorsun
Ve başka bir yerde
Başka çocuklar doğuruyor anneler güle oynaya

Ne saçmalık
Savaşın cüzzamın dan yana yakıla dertlenenlerin
Oturdukları minderdeki taht rahatlığı.
Tam Mazhar Osmanlık ruh hali zafer methiyeleri.
Gülünç ama traji komik
Aynı zamanda sür manşet ahkam kepazeliği.

Söylesene
İnsanlıktan ikmale kalmış yüce insan
Başı yere düşen kara utançla
Kafan kumda
Gövden dışarıda nasıl yaşıyorsun
Aşk savaşı engeller mi

Ah siz yokmusunuz
Varyete düşkünü oportünistler
Doluya koysam almayan
Boşa koysam dolmayan hergeleler
Yaşamak sizin neyinize

Dilek USTA