Ağır geliyor yüreğime içimde biriktirdiklerim
Sırf yürek yangınım sönsün diye yazıyorum
Hayatı sadece satır aralarında yaşıyorum
Ömrüm geçiyor yaşamın kıyısında beklerken
Gölgeler aynı
Yıldızlar sönük
Maviler sürmek de çare değil denizlerime
Ne söylesem yârim kalıyor
Kendi yüzümde arıyorum seni
Yalan oluyor her şey gördükçe yüzümü aynalarda
Susayan ben
Susan sen



Gün sensiz ilikler düğmelerini
Gece yorgun
Ben yorgun
Çıkaramıyorum beni böyle yakan iç gömleğimi
Yüreğim küllüğe dönmüş
Özledikçe seni
Yeniden başlar yenilgilerim
Ve şiirlerim


O kadar şey var ki yazamıyorum burada
Gerçi gözüne de soksam şiirlerimi
Görmeyeceksin
İşte böyle akıp gidiyor hayat
Benim bakışlarıma karlar yağmış
Senin dudakların lâl
Martılar ölüyor şehrimin kıyısında
Hâlâ haykırıyorum
Diriyim
Seviyorum
Ki hiçbir şey de vazgeçiremez
Başucumda bekleyen ölüm bile
İnanıyorum ölümsüzdür aşk
İnanıyorum
Bunca yıl seni benden uzak tutan dünyaya rağmen
Bil ki
Yaralı bir kuş gibi kalbim avucundadır



Senin adını söyleyeceğim Nelya
Gözleri deniz
Kucağı gül
Kolları çiçek
Yedi kez söyleyeceğim adını
Sonra ayrılacağım




Sahi insan ölünce nereye sığınır