Kar yağıyordu yaz ortasında,
İçimdeki sensiz Temmuz’a,
Bana her yer, ayazdı!
Sensizlik ve çaresizlik,
Açtığım avuçlarıma,
Bir mavi bir umut beklerken,
Payıma düşen,
Hüzün yüklü beyaz kar tanesi,
Ve düştü yüreğime hasretin.

Nerdesin canparem?
Gelemez misin?
Gel artık her gece sensiz uykuma,
Bir tutam umud serp rüyalarıma.

Özlemimden,
Temmuz sıcağında,
Kar yanığı oluyor yüreğim.
Bana üzülürsün sen, bilirim.
Benimde sana üzüldüğüm gibi,
Kahve gözlerin ağlamaklı olsaydı,
Biliyorsun önce yeşil gözlerim ağlardı.
Kar taneleri yaz, kış, yüreğime yağardı.

Sensiz günlerim güneşsiz,
Suskun gecelerim ay’sızdı,
Yaz sıcağı değilde,
Hasret ateşin yakıyordu tenimi.
Buz oluyor ay’siz gecelerim,
Kor olur yinede sönmez, içimdeki senli özlemim.

İçimdeki çocuk bak hep ağlıyor,
Siliyorum göz yaşını sensizlikle,
Sesleniyorum sana,
Ağlatma çocuğu gel diye.
Bilirsin çocuklar gerçek ağlar,
Gerçek güler, gerçek severler.
Gözleri ışıl ışıl’dir, yalan bilmezler.

Ayaz sensizlikten,
Suskun gecelerden,
Güneşsiz günlerden,
Gel kurtar beni sevdiğim.
Temmuz gibi olsun yüreğimiz, sıcak ve sevecen..
İçimizdeki kar taneleri, buza dönmeden aşk ile erirken.
Temmuz biterken, Ağustos’a yelken açmışken,
Seninle olmak vardı, gün, gece, deniz, sahil, sen, ben...




26 TEMMUZ 2015/13:33
Gülfem/MeLek