Bir poşanın kaba dilinde son buldu ümidim
Sahipsiz kalan meskenlerin sahipsizliğinde
Aydınlamayan günlerin hep alaca karanlığında
Yok oluyur anlayamadığım yaşamışlığım
Tek sen kalmıştın yitirmediğim
En son sende gittin
Sende gittin Asude

Sorma şimdilerde hangi rengini yaşıyorum diye hayatın
Bilirsin ben hep karayı sevmiştim
Hep karayı Asude

Baht dedikleri hep karasında örümcek ağı gibi
Sardı dört bir yanımı
Niyet ettiğim her şey kabul olmadan bitiyor
Kabul olmadan Asude

Şimdilerde Issız koyları andırıyor sensiz halim
Limana demirli sahipsiz bir gemi misali
Bir şelalenin dibinde yosun tutmuş taşlar gibi
Kendime bile bile faydasızım
Kendine bile Asude

Tadı tenimde kaldı koklayarak öptüklerinin
Yok oluşunla yok ettiğin beni
Ölüm uykusuna yatırdığın beni
Peki şimdi hagi tren çığlığı uyandıracak
O sensiz ölümcül ruhumu
Yattığı musala döşeğinde Asude

Bir seni bilirim birde senden sonra Azrail’i
Yazlıca sende sevdim tüm aşkı
Bütün sevgileri
Ben seni yanlızca Azrail uğruna terk edebilirim
Azrail uğruna Asude

M,Kılıçel