Islak kaldırımlarda yürüyorum şimdi
Güneş son kızıllıklarını aldırmaktayken şehrin diğer yarısına
Sahil kenarında ele el tutuşmuş aşıklar ayrılıklara inat
Ağaçlar soyunmuş bir eylül fırtınasıyla zemheriye
Benimse gözyaşlarım ağlar senden çok uzaklarda

Bir mavzer patlar yüreğimde
Hırçın dalgaların sahile vurduğu gibiyim
Biliyorum farkındayım hep eksik bir yanım
Yıkık dökük virane şimdi senden sonra kalanım
Ne garip ki sanki senden önce de hiç yaşamamışım

Sana üşüyor ellerim sana kanıyor kalbim
Ve bir özlem ki bu can alırcasına yakıyor yüreğimi
Kuduz gecelerim oldu hep senden sonra
Öyle apansız öyle dağınık öyle çaresiz
Her şeye rağmen yine sana adanmış tüm bekleyişlerim…
Soyunmuşken ağaçlar bir eylül fırtınasıyla
Ve düşmüşse yaprakları yerlere hiç umarsız
Tadı yoksa artık geçmişse zamanı baharların
Sen doğarsın sabahlarıma yeşerir kurumuş dallarım

Soğuk bir rüzgar eser ya çok uzaklardan
Bir kırağı düşer zifiri karanlık geceme
Bozkır ayazında üşür ellerim kurumuş dallarım
Benim güneşim yalnız sana doğar sevgili sana ışıldar yıldızlarım
Senle bir bütün her şey bende
Senle hayat bulur yarınlarım
Tek tutunacak dalım sensin sevgili
Sensin zemheriye inat baharlarım

Ve gün doğuyor yine çizgili yüzüme
Sensiz kaçıncı gecenin sabahıdır bu
Bu böyle gitmez dayanmaz buna bu beden bu can
Aslında hiç düşünmemiştim böyle bir sonu

Gün geceye mi döndü şimdi böyle apansız
Hiç yaşamadım oysa ne baharı ne de sabahları
Titriyor ellerim bu gözümden akan yaşta neyin nesi
Bitiyor sayende bir ömür geçip gidiyor hiç yaşanmamış gibi
Kapanıyor gözlerim artık son nefeste bu can
Elveda sevgili elveda düşlerim
Elveda sen beni hiç yaşanmamış say

SEDAT KESİM