Bu gece de en ağır şekilde dönüşmekte sabaha
Güneş doğacak birazdan sen olmayacaksın
Sabahın soğuk kollarına atacağım kendimi
Herkes tek tek geçecek karşımdan sen geçmeyeceksin…

Onlarca lüzumsuz ses duyacağım
Yüzlerce anlamsız göz görecek gözlerim
Hiç biri seni ve yalnızlığımı unutturamayacak bana
Ve sen benden kim bilir kaç AŞK
Kaç beden
Kaç gece
Ve kaç ayrılık uzakta olacaksın…

Bana nefes almayı öğreten gözlerinle kim bilir kimlere bakacaksın? Unuttuğun
Avuttuğun
Hep bir kenarda tuttuğun benken bile
düşünmeden sevdim seni
Unutmadığım
Unutamayacağım
Bir gün mutlaka kavuşacağım…

Sevmekten özlemekten asla bıkmadığım için sevdim seni
Biz neydik
Biz kimdik
Biz kimlerin peşinde örselendik?
Değer miydi bunlara
Hangimiz çocukluğumuzdaki kadar masum
Hangimiz o şeker uğruna ağladığımız kadar temizdik?
Sen benim dışımda bir zaman dilimi içinde
Ben senin içinde olduğun o ufacık zamanların hayalinde
İşte hayat bu olsa gerek!
İstediğini vermezken insana
İstemediği ile ödüllendirir her defasında…

Ayşe ORTAN

Şiiri yayınlama vesile olan sevgili can dostum Salih KORATEŞ’e ve emekleri için değerli dost Mustafa KARAAHMETOĞLU’na gönül dolusu teşekkürler.