Bilmiyorum ey hayat!
Hep soğuk yüzünü gösterdin
Tam bir adım yaklaşayım derken
Sağ gösterip sol vurdun
Sol yarım paramparça…

Umutlarıma yelken açıp sevdiğimi haykırdım
Anlık mutluluklarımı bile çok gördün
Baharda çiçek açmış dallarıma
Dolu yağdırıp acımadın
Gözyaşlarıma bir de sağanak yağmurları ekledin…

Lapa lapa kar yağdırıp saçlarıma
Kuru ayazında donduruyorsun.
Ne geceme ne de gündüzüme bir ışık oldun
Hep mesafeler koyuyorsun.
Sormuyorsun özlemlerime kimi bekliyorsun diye…

Ey hayat!
Gerçeğin acı yüzünü göstermekten hiç mi hiç bıkmadın
Benimle uğraşmaktan da usanmıyorsun
Yoruldum be hayat!
Bir damlacık şefkati de çok görme artık…

Beni anlıyor musun ey hayat?
Senden katlar
Yatlar
Saraylar istemedim ki
Bir damlacık olsun
Bir damlacık sevgi
Mutluluk
Aşk dilendim… Aşk!
Bunları benden esirgeme ey hayat!

Hazan vurmadan gönül bahçeme
Ektiğim sevgi tohumlarına izin ver
Yeşersinler tomurcuk açsınlar
Yaşayayım ben de özlemlerin acımasızlığına inat
Son bulsun kalbimin çaresiz haykırışları
Hazan vurmadan gönül dağıma
Duy sesimi ey hayat!
Duy sesimi…


Ayşe ORTAN

Seslendirme ve emekleri için arkadaşım Mustafa KARAAHMETOĞLU’na teşekkürler…