kitapsız gafillerin
yağmur gibi yağarken tepemize kahpe kurşunları
ey vah dedim o anda cız edince birden yüreğim
usuma hali geliverdi birden bire ülkemin
gök yüzümüz atimiz gibi kapanıp da gitti çığlıklardan
ve kapkara bir kasvet düğümlendi boğazım da
oynanan’sa bin bir hileydi hiç bıkıp da usanmadan

dilde dua gönlümde yalvarışla diz çöktüm yaradanıma
çünkü çok emindim sözlerimin ona varacağına
anlattım ahvalini bu ülkenin yakara yakara
acı vardı içimde fal taşı bakışlarla gözlerimse ağlamakta
korkutup da duruyordu neme lazımcılık ki
çektikçe çekiyor hepimizi karanlığın cehennemine
sönmemiş umutlarımı ancak ki
bir cılız ışık gibi insana olan sevgi sağlamakta

tam oldu da olacak derken
havsalam almıyor bu cennet vatandan kim bıkar ki
neyi bölüşemiyor bu insanlar
nasıl bir çıkar olabilirdi ki
hiç mi bir ekmeğini yememişti kin ve nefret kusanlar

Biliyordum ki bu cadı kazanında ki çomak ithal ellerde
aslında bizim olmadığımız
bir oyun oynuyordu bu son perdede
biz neydik peki adam mı sayılmadık öz yurdumuz da
bu içimize sindireceğim’iz bir şey değil ki
karabasan veya kötü bir düş gibi bir şeydi bu
kimdi peki bu toprakların asıl sahipleri
ceddimizin emanetlerini biz kime ne vakit devrettik ki

yıkımdı bu benim için azar azar gelse de
bir ananın ciğerini sökercesine giden şehidim
tek tek düşürülüyor göğsümüzün ciğer pareleri
lanetledim gitti herkesi
bu çorbada biraz da olsa herkesin tuzu olduğu için

yazık ki yazık olsun bu denli duyarsızlığa
geçmişte ve şimdi bizim için bu toprağa
hiç düşünmeden şehit düşenler mi
yoksa biz mi aptalız şu cünup halimizle
içim acıdı yine kustuğum nefretimle
kasıldı kaldı tüm uzuvlarım
bu yenilir yutulur bir lokma da değil ki
suçumu kıstırdım vicdan muhasebesinde
dinmiyor sızılarım atışı sapıtmış kalbimde
kabul edelim ki bu hainlikler bir gün pişmanlık çekmez
kabul edelim ki ezilince başları inilemez
neyi nasıl geri getirebilirler ki
vicdanların iblise hep eğik olduğu bir ülkede

hiç insan affedebilir mi ki kendini
hele ki ümmet kanına bulaştırılmış o pis ellerle
ben sesime ses vicdanıma da bir vicdan isterim
bu vatan ne senin ne benim be kardeşim
her şeyin mutlak olan bir sahibi var
bu vatan da biz hepimiz birer bekçiyiz
biz hepimiz de bir ümmet kardeşi değil miyiz
söyle şimdi siz ne halt yiyip de durursunuz böyle
bu kin ve nefret kime niye
anana babana kardeşlerine ümmetine bacına mı
yoksa satılmışlığına mı dersin
tüm geçmişini ve geleceğini bir çırpıda nasıl yok edersin…



(26.07.2015) AZAP…