kahpe bir dönmenin nankörce kanattığı yaralar
çarpışı veriyor her daim hakikatlerle
kimi ki görüp dinlesem o haklı
çalan da-çaldıran da ve öldüren de-ölen de
yetim hakkını yiyen de-yetimin kendisi de
çakal sürüsü de-insan evlatları da
ak da haklı-kara da
hiç mi bir tek de olsa suçlu yok bu ülkede

dün yolda karşılaştık bir sütü bozukla
kesti önümü sanki de alacaklı
meğer ki nede çok dert ve şikayeti varmış
düşündüm biraz o mu yoksa mazlum mu haklı
ne denli gerekli olduğunu anlattıkça da anlattı
ondan bundan peydahlanmış yüreğiyle de
donup da kaldım suçlu gibi
o haklı çıktı biz haksız çıktık beteriyle de
hak ve hakikatler sanki tencerenin dibi

nankörlüğün tüm söylemleri kapkaraydı
yetmez bile kırk bir tuğlanın erimesi
ve yasa dışıydı hisler
duyumu bile bin cehennem doğuracak kadar besler
casus gibi yüreğimin derinliğindeydi işkencesi
ne kadar ceza aleti varsa
hünerle hep dilinde toplamıştı düşüncesi

kahroluşumuzun hücresinde prangalı bir mahkumdum
zalim kan kusturan iftiraların enjektörü’nün
ancak ki zerk edilişinde durdu
kokuşmuş bir ulusun aptallıklarına cinayetleri prangalı yordu
Faili meçhul cinayetleri şaşkınlığının göğsüne iliştirdi yurdun
hiç yokmuşum gibi
topraklarım da durmadan da tırıs atıyordu
kokuşmuş cümlelerin tavanın da zapt ettikçe gönlümü
sancılar giriyordu kasığıma kan dereleri akarken toprağıma
verince silahlanma emrini
işte o anda iblis girmişti barış güvercini kılığına
suçluluğa boğdurulmuş intiharlardan geçiyordu aklım
Senin o kalleşliğin kuytusuna saklanmış karga seslenişinde
seni cerahatin tam orta yerinden
fışkırmış nekrotik mahlukların en zavallısı’na bıraktım

kazanlar kaynar kor ateşte bizleri eritmek için

şimdi yalnız bir ben miyim yani ortalık yerlerde
bir ben mi kala kaldım bir şeyden habersiz
olsun bende hak ipine tutunup da
bekleyip de dururum herkesi “Lebbeyk” diye diye lekesiz
haklı olanları da - haksız olanları da
şüphe yok ki bu ipe bir tutunup da ümmet olursak
ancak ki kardeş olup da “bir” gönül de birleşebiliriz…



(28.07.2015) AZAP…