İçimden sürekli ağlamak gelliyor
Ama ağlayamıyorum,
Kıyamıyorum göz yaşlarıma
Akmasınlar, dayanamıyorum

Dokunmasın mendiller yanağıma
Ağlamasın düşünen düşler
Hüzün çökmesin sevdiklerime
Kıyamam kıyamam, o yüzdendir ki

Sırıtıyorum mecburen, mecburiyetten
Yasarcasına bu hayatın ince dalında
Yüzümde sahte gamzeler oluşsada
Bahanem hazır, yaşlılıktandır diyorum

Çöreklenen yalnızlığıma maya atıyorum
Ağır ateşte pişerse mayalanır diye umuyorum
Nerde o eski ince ruhlu sobalar,
Şimdikinlerin dibi çabuk tutuyor

Mayalıdır benim yalnızlığım
ama göklerde balon uçuracak kadar kabarmıyor
sönük sönük uçuyor, istemediği hedefe doğru
buruk kalıyor boynu, tutulan dilekleri düşününce

Mayalıdır benim yalnızlığım
Biyolojik olarak herşey tam görünüyor dışarıdan
Sinemden ince bir nehrin akışı görünmüyor
mayası tutmamışcasina bedenden sönüyor.

Gürleyen ateşin alevlerinde sönüyor umut
Mayalıydı benim yalnızlığım,
Umut yüklü bekleyişim vardı
neden, niye, niçin diye sorulmuyor

suçu olanın bahanesi çok olurmuş ya
Sevgi ile yoğurulmuş olsada,
Kasırga malzemeyi silip süpürmüş tur
Mayalı bir çörek çıkıyor, yanmışmı hayır hayır

Sadece morarmış, pişmeye fırsatı olmadan
Gürleyen ateşin alevlerinde haşlanmış
Mayalı çörek de olsa bu gönül
Hissettirmeden hayat veriyor, insana.
G.K.