2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1487
Okunma
gecenin seyrinde
penceremden dinledim dünyanın sesini
ayaz da çatlayan güneş
neden sevgi yoksullarını sevmez
’müphem bir sancı’
yüreğimdeki sevdanın
güz yanığından doğuyor
şimdi
kalemimin ucundan dökülen zehirli sözler
yağmurun fısıltısı mıydı
yoksa gerçekten yüreği kırılan şair miyim
esrarengiz sözleri
cennet diye inanan
sonra o sözlerle asılan
şimdi
yine dünyanın varoşlarından bir gece
güvensizlikten yıkıldı tüm aşklar
oysa ben göğsümü yırtarak
sevdamı karanfil kokulu yollara sermiştim
ateş kırmızısı bakışlarına gizlenmiş
yalnızlığım kül rengi...
ey şarap tadı veren dudakların
sen öpmedikçe yüreğimi
yalnızlığımın penceresinden dışarı bakar
üşürüm...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz