5
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
887
Okunma
Hatırlıyor musun nisan nasıl ağladı bu ilkbaharda
Akıbetini görüp geleceğin
Gökyüzünün avuçlarının içinde oluşan çizgileri
Nasıl da gördü yıldızlar
Sevginin sırrını bilmeyişlerimizden
Bozuluyor dünyanın düzeni
Eğer, ölüm varsa içimizdeki düşmanı öldürmeli
Ansızın duyduğu içtepkimesiyle ayağa kalktı
Kaçmak
Kaçmak istiyordu
Kaçmalıydı buralardan
Deniz aşırı ülkelere
Bir çan çinledi taa can evinden
İki eliyle tutundu sımsıkı demir parmaklığı
Solgun yüzü hiç tepkisiz
Gözlerinde gökgürültülü bir yağmur
Çisentisinde flu bir yalnızlığın elini ölüyordu zaman ve kadın
Dudaklarında ince bir kımıltı
Git.. Dedi fersiz
Akşam karanlığı gittikçe koyulaştı bulvarda
Kuşkusuz yürüyecekti karanlıkta yürüyecekti
Ses çıkarmadan yarasalarda çıkacak
Belki de dar sokaklardan
Bir dua ikilemesinde kımıldıyordu dudakları
O yürek çırpıntılarının falan hepsi bundan
İleri geliyordu
Biliyordu
Ayakları ayakları ardına ardına gidiyordu
Tüm yaşamı boyunca tanıdıkları
Çevresi kenar mahalle
Bana çocukluğumu hatırlattı
Evlerinin karşısındaki boş arsada oyun oynuyorlardı
Başka başka evlerden gelen çocuklarla
O zaman daha dikili bile değildi
Sımsıkı kırmızı tuğlalardan örülen evler mahalle arasıda
Yoktu o arsada
İçinde ölen zamanı aradı
Yalnız bir hikayede
Gidemem dedi gidemem içinden
Çocukluğumu bırakıp burda..
Nurten Ak Aygen
24.07.2015
5.0
100% (17)
Cevap Yaz