Bir şiir ağlıyordu
Şen şakrak gecelerde,
kelime kelime mısralara:
-Gittiğin günden beri

Ve adına yazdığım onlarca şiir
intihara teşebbüs ediyor
Cinnete ramak kalan ömrümün
en acınası basamağında;
Bir yüreğin yamacına kıvrılıp
Çığlık çığlığa susan yüreğime inat

Evet biliyorum
Biliyorum evet..Bir daha asla geri gelmeyeceğini
Evet biliyorum!!! meçhule doğru upuzun bir yol aldığını
Zaten bundan dolayı çığlık çığlığa susuşlarım
Bundan dolayı zaten adına yazdığım şiirlerimin üstüne kan kusuşlarım…

Ah o kahve gözlerinde müebbet yediğim sevgilim
Ah adına gülümsediğim, rüyalarımın gül kokusu
Hani biz başkaydık
Hani biz aşkın en güzel tarifiydik
Hani biz bir birimizin, gülen yüzü parıldayan ayı
İçimizin en iç yanıydık
Peki ya şimdi ne değişti
Ne değişti şimdi
Hangi şahıs, hangi korku, hangi şart!
bana olan bütün olumlu düşüncelerini kemirdi de,
Yeryüzünde hiçbir varlığın sana sunmaya cesaret edemeyeceği bu kutsal aşkı ne değişti de hiçe saydın