Başına çuval geçirilmiş yitik cümleler
İnsanlık onuru ayaklar altında ezik
Yumruklar sıkılmış sol kollar havada
kendinden emin fukara edebiyatı!
Pişkinlik had safhada, uçkun
Söylemler ruhsuz, hâller perişan
ve parçalanan lügatlerle köpürtülmüş
Tını bozuk
Sahte bir hayat!
Dünyadan habersiz
Sek sek oynayan masum kuzular.
Ağzı mühürlenmiş evrende
Yedi kollu şamdanın beyni kilitli askerleri
Zehir saçan kumpaslarıyla
Tuzak kuruyor kalplere
kaybolan yitik düşleri umdurur
Esrarengiz bir dille
Bir elif hareketi bekliyor dünya
Ümit rüzgârı saf tutmuş masum şafaklara
Ve şafaklar özlemle bekler gönüllerde inkılabı
Hasret sancılı doğumlara gebe"
nedense çiklet gibi çiğnenilen absürt sözler, sanki F1 yarışında trip yapar
Ya alınlarda parlamayan hayâsız çizgiler
Kaybolan yitik düşlerde solgun kırılgan ümitler
Dünya bir tsunami tehdidinde beklemede
Öfke rüzgârı oturmuş yüreğe sert eser
İçimizde vaveyla hüsran
Ve biz hızlı koşucularız biteviye koşuyoruz içimizdeki kıyamete
Sallasak kendimizi içimizden dökülmez mi? Akmaz mı?
Uzak mı bizden? Yok mu bir damla, yitik mi bir katre?
Ah başına çuval geçirilmiş yitik düşünceler
Yere yatırılmış göğ ekini gibi yitik hafızalar
Ah nisyanı beşer
Tepside tepinen kuru kalabalıklara şahidim ben
Gönül göğümü sarmış çepeçevre gri elbiseli bulutlar
İğdiş edilmiş fikirsiz fikirler
Yumurta gibi kabında haşlanmış kiralık beyinler
Ziftlerde ovulmuş paslı yürekler
Hepsi hepsi de düşmanlık taslar kimliğime
Yetmez mi daha sol kollu çakmaların saltanatı
Haydi uzat ellerini dokun yüreğime
Ötelerden aldığın ruhunda bir köşesinde dolaşan sese kulak ver
Kıyamda ateş böceği üzerinde toz pembeli kırmızı narin ceketler
Hepsi hepsi de muhtaç yüreğimizde çakacak kırmızı şimşeklere
Hepsi de muhtaç
Yürekten kalkacak Nuh’un gemisine
Ne zaman hüzün katılarak bakılmışsa, gözler ufka
Zemzemle sükûtu yıkayıp gönülden
Ve teslim olmak yüce yaratana, kalbi duayla"
Sardım cümlelerimi hamaili tadında bohçaladım
Gözler dikilsin semaya haydi eller duaya
Aşk yol aldı burakla, ihtişamla
Kalpler uyansa sürünmese uykuda
Leblebi şeker gibi atılmazdı misket bombaları
Çocuklar kendi misketlerini oynardı parçalanmazdı bedenler
Parçalanan yüreklerde tek umut sensin
Ziftlerle ovulmuş paslı yürekler mi? hepsi muamma
Tek ümit sensin
Sen mi? Bir diriliş busesisin
Bir bahar meltemi esintilisin küfül küfül
Ve dokununca ruhlara
Bir diriliş busesi saçar inlersin /Yusuf Erdoğan-Konya 20/07/2015