26
Yorum
65
Beğeni
0,0
Puan
2969
Okunma

-ben mi?
oturmuş hâlâ gözlerinin kuytusuna maniler döşüyorum,
yazdıklarımız şiirden sayılır belki bir gün?
kim bilir!
bu tıpkı cigaran bittiğinde Adıyaman tütünü sarıp içmeye benziyor
bir gün uykusuzluğum sorar uykusuzluklarından hesabını!
can kırıklığımdır
vicdanı çöp olanların merhalesinde
üzerime devrilen karanlığım!
yedi gün, yedi gece
içimde uyuttuğum yalnızlığım...
kin tohumları boy veriyor saksılarda
güvercinler yem diye nefreti gagalıyor cami avlularında
yüzüm dönük takvimlerden
rotam kayıp ülkelerden
ve ben mumu sönük gecelerden
sadece bir umuda u’yanıyorum her sabahımda
sana, yalnızca sana!
zincirleme isim tamlaması
veya zincirleme trafik kazası gibi
uzuyor da uzuyor bendeki adın
her şey adınla başlayıp
adınla son bulamıyor yazık!
yetimhane koridorlarında ağlayan çocuk
huzurevinde bir gülümsemeye muhtaç yaşlı oluyor
sana büyüttüğüm sevdam
dişleri ve düşleri dökük
elma şekeri yalarken
siyah beyaz bir fotoğraftan
yüzüm yüz yıllık bir sensizlik
gözlerim derin bir sessizlik
ağzımın tüm tatları talan
gamzemde sakladığım sevgi külli yalan
doğru nedir bilir misin?
ey canıma can olamayan!
gökyüzünü yitirmiş bir martı kadar
suçludur denizini kurutmuş bir balık da
tıkır tıkır değildir adımlar
kıtır kıtır kesilir
kıyısını kaybetmiş
yavru bir yengeç tarafindan artık zaman!
Tüm Edebiyat Defteri’ne ve varlıklarıyla beni yalnız bırakmayan herkese mutlu bayramlar diliyorum, teşekkürler, sevgiler...
19:30/15.07.2015