Dur be gönül nereye yükünü yüklemişsin
Dar gelir olmuş şehir kaçıyormuşsun yine
Gören de zanneder ki bugünü beklemişsin
Ağıt yakan mı olur sanıyorsun peşine
Herkes kendi derdinin azabını çekiyor
Bilmeden tabutunun çivisini çakıyor.




Sararan güne bakma geceye rağbet eder
Gece sermiş yorganı uykuyu gözlemekte
Acı acıyı çeker yalnız yürek hisseder
Bak semaya hüzünle olanı izlemekte
Gidenler peşi sıra derdini de götürür
İçten içe kurt gibi yer insanı bitirir.




Bir zamanlar sarılıp sarmaladığın yare
Sitem yükleme boşa taşıyamaz yıkılır
Aşk zaten düşmüş yere senden bile biçare
Kaldırımlar evidir gece gündüz takılır
Boşver gönül aldırma sana yar kalmadı mı?
Ah ettin de zalime layığın bulmadı mı?




Çöz sırtından dengini koy başını dizime
Dolanan saçlarını düzelteyim elimle
Anasız yavru gibi bakma öyle yüzüme
Olanları bir zahmet düşün aklıselimle
Ne kalan mutlu oldu ne giden gurbet ele
Gözünden akan yaşı gelecekle sil hele.




Ayvazım DENİZ