bir şiir büyütürüm içimde
ince kabuklu tatlı meyve
herkesin ağzında tadı farklı
birinin gözleri kamaşırken ışığından
diğeri şaşı kalır


bir saray ki tahtına kurulur sevgili
yazılmış yazılmamış
bütün aşıkların kimliği üzerinde
sitemler içinde çarpar yüreği
oysa bende bize yol alır sen
kendini düşünürken çoğul düşünür
her dağda bir ayakkabı eskitir


dili acıdır kimi zaman da
yaklaşılsa görülür
bal yapan arı
iki taşı eline alır, çalar şiir
türküsüdür akılda kalan bir dize
insana uzanan çiçekli yolun


bazen dikenli yollarında koyun sürüleri
bir tutam ot için dolaşır
oysa en umulmadık yerde kardelen açar
sonunda siyah gecelerin
umut silahın ucuna takılmış güldür


heey şiir! kalk ayağa
diz çökme beye, ağaya
sultanı ol kendi kendinin
kendine bile diz çökme sakın
sarı liralar dökseler de ayağına
eğilme, dik dur!




10. 07. 2015 / Nazik Gülünay