1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1466
Okunma
varlığımız
irisin ardına gizlenen. zeka
ve rahatlatan zekat arasında
dünyaya doymuyordu
:
üç vakte kadar. beklemeden
akıbetimizin girip koluna
korkusuzca ilerledik
kara ormandan. turunçlara doğru
doğru nedir. doğu nedir
bilmiyorduk
_herkesin. herkesi tanıdığı
malum ve masum sulardan silkinmiştik_
içimizde bir sevdalı şey
bir her şeyden habersiz
bir şimdi ama siz neredesiniz
vardı
varlığımız artık
kan pıhtısından
yalvarışın küçültücü uğultusundan
ve uğursuz masallardan
uzaktaydı
_bizim olanı bize bağışlayan
dilsiz kapı. kapandı_
872bin15İst.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz