hep
demedim
bazen dedim
aklına gelebilsem,
açacak
mis
kokulu hayaller
de
solan güllerim..
nerden
bileceksin
can tanem,
belki ismini verdim
arka bahçesine,
hiç sorma ön bahçesini
orda yıldızlar yuva
kurmuşlar
el pençe
seni bekliyorlar..

hasretin umuda yakın,
kuşların cıvıltıları müjde
veriyorlar
gibi..
ak bulutlar mavi gökyüzü
ile
kuçaklaşmış,
hatırlatmaları seni hiçten bile
değil,
ama
nerden
bilecekler
aklımdan çıkmadığını
bir
an
bile dahi..

hep
demedim
bazen dedim
aklına gelebilsem,
bilmek bile
rengarenk edecek dünyamı
tüm kahırlara inat
doğan güneşle
dans
ederek
ısıtacak yüreğimi
sendenmiş,
senmiş
gibi..

takma kafana
yağan yağmurların seslerini..
kabul et
ki
onlar
bir yerde
göz yaşlarımın nağmeleri
ve
bir şeyler söylemek
istedikleri,
elden
ne
gelir
dilim dönmüyorsa
acizliğin hat safhasında..

hep
demedim
bazen dedim
aklına gelebilsem,
o
zaman
ufukta birleşecek
sevda ile aşk
kalp ile yürek
leyla ile mecnun..
inancım
o
kadar
büyük
ki
sanki
sonsuzluğa dek...

(Berlin,07.07.2015)

Talat Özgen