hayatın
şakası
yok,
en
sıcak günler de
üşürsün
en
soğuk günler de
de
yanarsın..
yüreğindedir direksiyonun,
çoğu zaman
da
çarparsın duvara..
ne eylersin
kalpler kör olunca,
gönül
öksüz bir çocuk gibi
karşıdan
baktıkça,
alınan nefesler yetmezler
ki
soluğa,
kanatlanmaz umutlar,
gölgelere dahi
hasret
olununca..
sonbahar
da ki
gibi
dökülür yaprakların,
gündüzlerin gece olmuşlardır
çoktan,
güneş hiç doğmaz
artık..
yörüngeler karışmış,
istikamet
mechul,
günler
kim kime dum duma
ama
daha nereye kadar..
sanma
ki
pil
bitmez
verilmiş sadakan olsada..
pamuk ipliklerinden
medet umarsın,
medet umarsın
amma
dönüşü olmayan
bir yola
girdin mi
nafile..
yoktur artık kurtuluşun,
belki
yumuşatır sevgi inişini
ılık bir rüzgar estirir
bugünden ertesine
alırken seni
alırken
seni
öpücüğünle
beraberin
de...

(Berlin,11.07.2015)

Talat Özgen