dokundum
hayaline ufaktan
bir umut ışığı
ile,
hüzünlü bakışların
da ki
yaslara razı değilim
varken
gülmek
gülebilmek
gülümseyebilmek..
zaten
sana
yakışan da budur
çiçek bahçesinde ki gül misali..
koklaşmak kelebeklerle
kucaklaşmak yellerle
ısınmak güneşle
ve
göz kırparak
fingirdeşerek
ay
ve
yıldızlarla
gecenin her saatinde..

dukundum
hayaline ufaktan
gözümün önünden geçerken,
biliyorum
gerçeklerde
nabzım atmıyor hiç atmıyacak
arzuladığım
o
gönlünde,
yüreğimin kıskacına
takılmış olsanda,
elden ne gelir söylesene
her geçen güne daha çok
hasretle bakmaktan gayrı
kader yazmış biz oynuyoruz
demekten gayrı
dünya dönüyor biz de onunla
dönmekten gayrı
güya aklımız var fikrimiz var
sevmemiz var
ey sevgili
yar..

dokundum
hayaline ufaktan
buluşmasa da ufukta umutlar
kanter içinde kalan
yarınlar
da,
dermansız derdi çekmek gibi
bir şey
bu..
olsun
güzelliğine
dokunmak düşler de bile,
cennette
mutluluk parselemenin başka
bir şekli,
kimsenin benim elimden alamayacağı
bir şey,
hiç bir şey olmaktan
her şey olma
biçimi,
nazar boncuğuna boyanmış
bir
mavilik
gökte ararken denizlerde ararken
sevde buldum
gözlerinin seyrinde
umarım şaşırmazsın
tek hayalim tek düşüncem tek ümidim
yüzmek
yüzebilmek
ölmek
ölebilmek
o
bakışlarının da ötesinde...

(Berlin,12.05.2015)

Talat Özgen