Kırılıp, incinmişliğime aldırmadan
En çok yüreğimi örgütledim
Acısı olana, gözlerime ağlamayı öğrettiğim gibi
Dilim lâldı, söylenmemiş onca sözüm vardı
Henüz yolum şiire düşmemişti
Bilmiyordum kalemle aşkımı



Ve;
Hep üşürdüm!
Gün, geceye sarılınca, titrerdi içim
Kimsesizliğim kapardı üstümü...



Ne çok incinmişliği vardı kalbimin
Eşiğinde can kırıkları birikmişti
Toplamaya mecalsizdim
Ya ölmek!
Ona gücüm hiç yetmedi!
Korkaklık değildi benimkisi
Vardı elbet nedenlerim...



Sonra silkelendim
Diklendim hayata
Bir gülüşle aramda büyük bir kuvvet, hatta çekim vardı
Zaman dedim zaman
Gözlerime iliştirdim gülüşümü
O gün bu gündür, gözlerim masumca güler



Bu sefer bitip, tüketmek bilmedi zaman
Dilimin uçunda büyüttü hasreti
Ya yuttuğum sesim
Sahi!
Sende mi kaldı, tütün kokan nefesim?
Kendime öyle uzağım ki...




ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---