kula kül olan bir çağın evladıyız
yanan pervanede yürek seker
kuş sütü öfkemin damlasıdır yalnızlığım
yalnızlığın kül döker öfkemin alazına



cümleler sevişir peri kızın heybesinde
takılır yürek pervazına sevdan
öfken kül kül öfkemdir
yan pervanende ey sevdam




sımsıcak sevdanın kırıntıları buruşur göğsümde
emer sevdanın göğsünden aşkı
yok olur bakır renkli tan sabahın külünde
kuş sütü öfkemin damlasıdır yalnızlığım


başımı dizine koyduğum sevdamın közü
ve bir avuç kül türkülerin yangını
sarı bir ağıt yükselir dumanı üstünde
ve sonbahar hüzün kokar kül kokar



kula kül olan bir çağın evladıyız
aşk yok olur çağın eleğinden
tırpan gibidir öfkenin patlamaları
ve yok olur sevda bir avuç kül döker



sanma ki sağırlaşır sevda tınısı
duyulur ezgisi sökük seda
sen baharın kırlaşmış yalnızlığına
ben ise sürgün bir avuç kül döken yalnızlığıma

Mahmudiye Düzkaya