Kalemin ölümünde can çekişen hatıralar
Küle can batırır
Geçmişe ait gözlerin ıslak ıslak
Susar içimin sessiz çığlığında


Şair çıkmazında ölen kardelenler gömülür sessizliğe
Bir şair ölür
Bin şiir gömülür göğsüne


İstanbul özler Orhan Veliyi
Veliler çoğalır susar kalemler
Nur yağar bit pazarına yokluğunda
Haraç mezat satılır düşler
Martılar ayıklar her bir şiiri
Yazılan düşler siyah beyaz
Ve ben orta yerindeyim düşlerimin


Kuşların yalnızlığı kuşatır benliğim
Sırra kadem bin bir iklim içine sinmiş kaçak düşlerim
Elimde kırık bir begonvil İstanbul’u özlerim sen gibi


Kuşların yağmur uykusuna ait düşler kanat kanat
İstanbul ağlar yağmur ağlar
Islak bir yalnızlık biz kokar haydi içine çek
Düşlerin orta yerinde masal şehri fısıldar
Biz kokan sen kokar



Ve ben nar kabuğunun altındayım içimde binlerce sen
Derinlere indikçe İstanbul
Sessiz bir yalnızlık öper seni ıslak ıslak
İşte o ben sardunya kokan şiirim gibi




mahmudiye düzkaya