fukaralık ezelden beri köy lekesi
tezek kokulu ömrüm çürür kök salmış zenginliğin çöplüğünde
zamansız açan kır çiçekleri solar
kan lekeli kınalar solar gelinlerin buruşmuş ellerinde....
ve nasır tutar ömürleri



kızlar sürgün gider kaderleri çarpık devranda
devran döner öğütür tüm ümitleri
sarmaşık diplerinde çürür bir tutam ot misali
susuz kalan bulutların kızıla dönen hallerine benzer simaları
tenleri köy lekeli zenginliğin çöplüğünde gömülü kaderleri
ağaç köklerinde kuruyan kabuklara benzer umutları



haydi birlikte ölelim fesleğen kokuları solmadan
sevmek neymiş
kırmızı giydirilmiş kefenler biçildi ömrümüze
demir parmaklıklı özgürlük kök saldı içimize
köy lekeli fukaralık libası biçildi ezelden beri
bir avuç defne yaprağı serp gözlerime özgürlüğün ellinde tutsak kalan
ve köy lekeli fukaraların umutlarını
serp ki yeşersin zenginlerin çöplüğünde
yalın ayak başım kabak
bir çocuğun yüreğindeki dileğidir
ve henüz çaput bağlanmayan sarmaşığım



Mahmudiye Düzkaya