2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1049
Okunma
Ruh gözyaşlarını dökerken kalbin ırmağına,
Birlerce ah düşer dilinden,söyleyemediklerinden.
Kelimeler yetersizliğinden bağrı yanık,
Bağrı yanık hecelerim yansır karanlık akşamlara.
On bir ay gözlerken yolunu,
Ne yollardan geçti ayaklarımız.
Ne dağları aştı ne ırmaklar,
Adım adım düştük hasret sokaklarına.
Daralan ruhuma ilaç gibi gel,
Yeni doğan bebeklerin gülüşleri gibi.
Bir anne şefkati gibi gel,
Sar beni ümit ışığınla Ey Şehri Ramazan.
Maneviyatın gitgide çöktüğü şu asırda,
Sözlerin bittiği nokta da sözüm sen ol.
Özüme dönmem için acılarımın,
Dermanı sen ol Ey ayların sultanı Ramazan.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
