Ruhlar yorgun, cenge girmeden ayaklar cenderede
Kuran iman ile yenilendikçe ruhlar, şahlandı bir gecede
Yorgun gözler yorgun olsa da, zulüm için savaşta çıktı
Yorgun oldukça şahlanır imanla beden, yeter ki gönüller ağlamasın

Yıkılmasın gönüller, yıkılırsa yapan ustası yok, Rahmandan başka
Her köşede iman çağlar sokaklarda, evlerde, mahallerde coştukça
İhanetin dostları yürüse de, iman ile ezilir soluksuz kalır, iman oldukça
Yorgun oldukça şahlanır imanla beden, yeter ki gönüller ağlamasın

Ey kul kalk silkelen, iman ile ol bükülmez o zaman, senin bileğin
Kuran gül kokan Resul iman ile olsun, cümle kula duada iyilik olsun dileğin
Haklı olanla ol, haksızı olanı yık iman dolu bileğinle, Rahman desin aferin
Yorgun oldukça şahlanır imanla beden, yeter ki gönüller ağlamasın


Yandıkça yandı gönüller, kokusu âlemi sardı söndürülsün, yanmasın
Zulme razı olmaz Müslüman, sakın nefis şeytana kanılmasın
Zulüm devam ederken, evlerde çakır keyif seyredilip, oturulmasın
Yorgun oldukça şahlanır imanla beden, yeter ki gönüller ağlamasın

Hayatın iyilikle devam etmesi için, iyilikle olmalı kul ancak
Yoksa yıkılır bir adımda kul, nasıl taşınır söyle bu sancak
Zulüm altında kalanı, Müslüman’dan başka kim savunacak
Yorgun oldukça şahlanır imanla beden, yeter ki gönüller ağlamasın


Zulüm altında ezilen var iken, Müslüman nasıl oturur acılar çekilirken
Zalim şer tohumlarını edepsizce, merhameti yıkarak şerri ekerken
Müslüman nasıl oturur, acılar çekilirken zulüm ile kardeşi diz çökerken
Yorgun oldukça şahlanır imanla beden, yeter ki gönüller ağlamasın

Zalim, edepsiz zulmü ile eğlenir, ezer geçer şerefsiz sanki düğünde
On öğün yer, bir lokmayı esirger kullardan, kazancı değil helal, lokmasına gerek yok
Her haramı yediğinde şişer patlar, daha yok mu der, dahi her öldürdüğünde
Yorgun oldukça şahlanır imanla beden, yeter ki gönüller ağlamasın


Kul Mehmet’im, sen yazar iken yüreğin bu zulümle, yaralansan da
Güzel sözler, gönüllerde edepsizce her an karalansa da
Yazarız, gönlümüzü gönüllere, iman ile zalim yıkılan kadar, ömür az olsa da
Yorgun oldukça şahlanır imanla beden, yeter ki gönüller ağlamasın
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)