Yoksunluğun yoksulluğunda
Çatırdarken kuru dallar
Hani üzerine bastığım.
Bakıp bakıp da göremediğim
Satır arasına düşmüşken yolum,
Sorup da cevap bulamadığım.
Selamı, kelamı bir yetimin
Düşleri bitimsiz
Ve biteviye şu garip faninin…

Sarnıcını hepten yitirmişim
Devinip dururken
Ne ise meylettiğim…
Ne hüznün adını koyabildim
Ne adımı solukladım
Soluklanırken şu yaz günü
Yağmurun altında ıslanırken kıyasıya
Ve sırıtırken gökyüzü;
Fısıldarken adımı çoğu zaman:
Ne işin var hadi kaybol gözden.

Etten kemikten müteşekkil olsam keşke,
Keşke ruhsuz ve susuz
Çatlarken dudaklarım
Versem son nefesimi.
Sessizlik yakarken canımı
Teslim etsem canımı.
Ölüp ölüp doğmaksa yeniden
Hayat bulmayı nasıl da dilerdim
Oysa bir zamanlar.

Kır papatyaları belki de en sevdiğim
Mezarımın başucunda.
Yaşamaksa adı,
Neden öfkeli her bir kelamı
Dost bildiklerim silmiş iken adımı
Defterden…

Çözümü nerede saklı bilemedim,
Aradım aradım da bulamadım,
Hepten yitiğim
Hepten kayıp gölgem.
Son bir kelamım olsun
Mademki son günüm bu devranda:
Sevmek bu denli mi zor geldi
Yüreği kanatırken en derinden.
Altı üstü gönül meclisi
Su niyetine içmedik mi
Sevgiyi…