Ben küçük bir kız çocuğuyum.
Sevgiyi bütün benliğimle tatmadım.
Çünkü bırakıp gitti gönlü güzelim erken.
Öğrenemedim bir çok şeyi büyürken.

Ben küçük bir kız çocuğuyum.
Korkar oldum iyiden kötüden
Koruyan bir meleğim olmadı
Düştüğümde dizime küçücük bir buse konmadı.

Yorgun büyüdüm hep hayata karşı
Seven olmadı sevilen bulunmadı.
Yalnızlık çevremde dönüp durdu.
Şimdi büyüyorum hayattan yoksun, hayallere bulanmış.

Ve ben küçük bir kız çocuğu olarak kalmak istiyorum.
Hayalleri temiz hayatı temiz bir çocuk.
Yokluğun içinde kaybolmayan, hayatın zorluklarına yenik düşmeyen.
Sevgiyi bir gülüşlerde, bir de beni çok seven Ayşe Teyze de gördüm.

Şimdi ne gülücükler kaldı ne de beni seven Ayşe Teyze...
Ve ben hala o küçük kız çocuğu muyum?
Hayalleri olan hayata toz pembe bakan...
Söylesene ne kaldı şimdi...

O, gözü yaşlı yüreği sevgiye yaslı kız çocuğundan
O ,umutları olan ama ümitleri yolda kalan.
Sevgiyi annesinin mezar taşında bulan
Söylesene ne kaldı küçücük yüreğinden...
Artık hiç bir şey eskisi gibi olmuyordu.
Hayatı hayalleri ile dolmuyordu.
Ama o yine de büyümüş bir kız çocuğuydu.
Hep sevdikleri ellerinden alınan,
Hayalleri gerçeklerle yok olan
Ama o yine de küçük bir kız çocuğuydu...