bitmemiş resim önümde
bitir seni,tamamla diyor
yerleştir yerine yarım çiçekleri
sür tablodaki eşeği
İstanbul’un başka sokağına
şarkı söylesin elleri gül kokulu kadınlar
ihaneti unut


yarım kalan aşkımız deyip durmasın beynimde dönen plâk
hadi durma ver artık elinde eskittiğin çiçeği
her sefer benim için geç evin önünden
sana da öğretti mi annen ayağını sürtmemen gerektiğini
annenin gözlerine bakar gibi bak bana
çocuklar olsun eteğinde doğmuş doğacak
annene yürü
arkanda bırak sürüngen sokağı


tüm bak öyle sularında menevişler olsun gözlerinin
yarım sevişmeleri arkandaki odada bırak
öyle bulsun ellerin elimi
buz tutmuş hallerini dışarıda, kapıda bırak
ayakkabılarının yeri belli olsun orada
giderken kapımın açık olduğunu unutma
seninle hayatıma düşecek gölgelere
biz canlıyız en az,
sokaktaki sesler, satıcılar, tartışan adamlar
oyun oynayan çocuklar kadar

tüm gel
mazideki yarın da kabulüm





29. 06. 2015 / Nazik Gülünay