Zorda kalır Devletim, delik deşik sınırlar.
İki milyon mülteci kim doyurur sanırlar.
Şaşırır yönetenler gerildikçe sinirler.
Aklı ve ilmi ile alacak halktan vize,
Çözecek sorunları bir bilen gerek bize.

Kaynıyor Ortadoğu, gelir bize yangını.
Müslüman Müslüman’la sürdürüyor cengini.
Petrol vermiş Yaratan, sömürüyor zengini.
Okuyarak Dünya’yı vakıf olacak gize,
Bozacak oyunları bir bilen gerek bize.

Siyasette gerilim liderler düşman gibi.
Yerli yersiz demeçler dikenli orman gibi.
Karıştı yalan dolan sürülmüş harman gibi.
Sevgi dolu diliyle etmez artık bir niza,
Büzecek ağızları bir bilen gerek bize.

Kese derdinde zengin, düşünür hep kendini.
İsterler yönetelim Siyasetin bendini.
Yemin etse Vekiller, unuturlar andını.
Milletine sevdası umut olsun işsize,
Düzecek defterleri bir bilen gerek bize.

Sokaklarda sahtekâr dürüste hava atar.
Moda oldu hırsızlık, yoksulu davet eder.
Ödül alır Devlet’ten bunda bir hikmet yatar!
Aydınlık yarınlarda baş olsun hepimize,
Üzecek hırsızları bir bilen gerek bize.

Dolmuş her yan bilenle! Atıp tutarlar boşa.
Şaşkın kalmış oy veren, bilmez ne yana koşa.
Yazıyor yanlı medya, gitmiyor asla hoşa.
Dilinde doğru sözle getirir bir bir dize,
Süzecek gerçekleri bir bilen gerek bize.

Düşündü yine Macit, neden görmez vekiller?
Aleniydi oyunlar, hani nerde akiller?
Ortada haritalar ayan beyan şekiller.
Kim hain, kim yurtsever çekiverir bir hiza,
Çizecek üstlerini bir bilen gerek bize.

Mehmet Macit
23.06.1015
Dikili/İzmir